1. Nie istnieją superszybkie metody nauczenia się języków obcych, chyba że ktoś jest wyjątkowo uzdolniony. Zwykłemu uczniowi nic nie zastąpi systematycznej, codziennej pracy nad szlifowaniem swych talentów (wszyscy je macie, nie istnieją antytalenty językowe!!!).

2.Każdy człowiek jest inny i dlatego powinien dobrać odpowiednie metody pracy do swych predyspozycji: ma rozwinięte inne rodzaje pamięci (wzrokową, słuchową lub ruchową), inne rodzaje inteligencji (werbalną, matematyczno-analityczną, muzyczną, przestrzenną...).

3. Najlepsze warunki uczenia się są wtedy, gdy jesteś zrelaksowany, a jednocześnie skoncentrowany, pozytywnie nastawiony i wierzący w sukces. W literaturze angielskiej taki stan nazywa się "relaxed concetration". a osiągnąć go można np. po krótkich ćwiczeniach fizycznych, słuchając dobrej muzyki, robiąc to, co nas interesuje (czytając literaturę na ulubiony temat, oglądając filmy w wersji oryginalnej, śpiewając piosenki z ulubionymi wykonawcami, rozmawiając przez skypa ze znajomymi w Irlandii, układając scrabble, rysując ilustracje do poznawanego materiału, robiąc coś na komputerze czy w internecie...).

4. O sukcesie w nauce języka (podobnie jak w wielu innych dziedzinach) decyduje motywacja i pozytywne nastawienie. Wyobrażaj więc sobie, jak wspaniale zdajesz maturę z angielskiego, wyjeżdżasz na wakacje do Londynu i nie masz problemu z porozumiewaniem się.

5. Nie ma człowieka, który nie byłby w stanie nauczyć się angielskiego. Jednym przychodzi to łatwiej, innym trudniej, ale każdy może! Trzeba go (tzn. angielski) po prostu polubić. Nauczyczyliście się polskiego, jednego z najtrudniejszych języków świata, to angielskiego się nie nauczycie? Weźcie więc odpowiedzialność za własną naukę! 

Proponuję, abyś zaplanował sobie każdego dnia np. pół godziny czynnej pracy z językiem: filmy, piosenki, literatura, internet... Załóż też sobie zeszyt słówek i codziennie wpisuj do niego określoną partię materiału. Noś go przy sobie, i czytaj w każdej wolnej chwili: jadąc pociągiem, czekając na autobus... Zrób z tego przyjemną zabawę.

6. Pomóż słabszemu koledze/koleżance w nauce do sprawdzianu czy przy odrabianiu lekcji. Zobaczysz, że i sam lepiej utrwalisz poznawany materiał.

7. Kilka praktycznych metod na naukę słówek i gramatyki: fiszki, rysunki słów, grupowanie słów tematycznie i w określone kategorie, audiobooki, pisanie pamiętnika po angielsku, mówienie do siebie (oczywiście, kiedy nikt nie słyszy, aby świadkowie nie pomyśleli że postradałeś zmysły) i tysiące innych sposobów, które Wam najbardziej odpowiadają.

8. Uwierz, że możesz i zabieraj się do zabawy z językiem, to jest do systematycznej pracy. Efekty przyjdą, tylko do dzieła. Już teraz, od tego momentu. 

Od znajomości angielskiego może zależeć Wasza przyszłość: studia, praca, podróże, kontakty ze światem. Warto więc zainwestować w siebie i zmusić do wysiłku, pokonywania własnych słabości i ewentualnych złych wspomnień związanych z dotychczasową nauką. Żaden nauczyciel, superpodręcznik czy superszkoła niczego Was nie nauczy, jesli sami nie będziecie chcieli.

9. A jeśli Ci się nie powiedzie, to nie dramatyzuj, tylko znajdź odpowiedniejszą dla siebie metodę uczenia się, poświęcaj więcej czasu i zapału na naukę i oczywiście nie porównuj się z innymi (którzy może mają słuch muzyczny i łatwiej im przychodzi mówienie, albo byli za granicą) i daj z siebie tyle, ile możesz. Nie stopnie są w życiu najważniejsze, chociaż niewątpliwie są brane pod uwagę przez rodziców, nauczycieli, uczelnie wyższe. Albert Einstein, czy Agata Christie też mieli trudności w szkole, a wyrośli na geniuszy w swojej dziedzinie. Wszystko przed Tobą!

10.I pamiętaj, uczysz się dla siebie, nie dla fałszywych sukcesów. Bądź więc uczciwy i nie ściągaj, nie oszukuj, nie szukaj dróg na skróty. Masz wyrosnąć na wspaniałego, mądrego, uczciwego człowieka, a nie na krętacza, kombinatora i cwaniaka. "Wymagaj od siebie, nawet gdyby inni od Ciebie nie wymagali", jak powiedział kiedyś Jan Paweł II. Przyłóż się do nauki najlepiej jak potrafisz, na miarę swoich możliwości, a wyniki przyjdą.

Od wielu z Was słyszę, że wystarczy im 30% na maturze z angielskiego, skoro i tak nikt na wymarzonych kierunkach studiów nie będzie brał pod uwagę Waszych osiągnięć z tego języka. Czy to nie zbytnie lenistwo, pójście na łatwiznę i nie wiara w swoje możliwości? Może warto jeszcze bardziej powalczyć ze swymi słabościami, dłużej pouczyć się, to jest "pobawić się" z językiem? Weźcie przykład z Heleny Keller, która mimo że była niewidoma i głucha, stale się rozwijała i pomagała innym ludziom. Wśród wielu swych działalności, uczyła się też języków obcych i poznała ich kilka. Wyobrażacie sobie, jakie ona musiała pokonywać trudności, a mimo tego nigdy się nie poddawała? Przemyślcie to sobie.